De valuta die onze miljarden cellen gebruiken is ATP (adenosine trifosfaat). Vrijwel al het voedsel dat we eten en al de zuurstof die we inademen wordt gebruikt om deze ATP-moleculen te produceren. Het effect van de aanmaak van deze moleculen is dat er energie vrijkomt die we nodig hebben om het lichaam op temperatuur te houden en te kunnen functioneren. Atleten vereisen ongeveer 100 kilo ATP per dag!!! De meeste ATP wordt geproduceerd in onze mitochondriën, deze staan bekend als de stuwende, minuscule krachtcentrales van de cel. Vermeldenswaardig is dat 2-4% van de zuurstof die we consumeren verandert in toxische vrije radicalen die de mitochondriën beschadigen. Dit is erg belangrijk voor sporters die dan ook veel meer zuurstof inademen dan sedentaire personen. Plus dat het percentage vrije radicalen waarschijnlijk nog meer toeneemt tijdens de meest intensieve momenten van de training. Als de functie van de mitochondriën verstoord wordt door de miljoenen vrije radicalen die aangemaakt worden, zullen deze niet in staat om de benodigde snelheid voor ATP-productie tijdens de training te handhaven. Het lichaam zal dan glycolyse gebruiken om zijn hoge ATP-behoeften op peil te houden. Wanneer dit gebeurd wordt er meer lactaat (melkzuur) geproduceerd, waardoor vermoeidheid snel z’n intrede doet.

Het stimuleert de output van energie zodat er meer ATP-equivalenten of andere vormen van energie beschikbaar zijn die gebruikt kunnen worden. Je voelt je helderder en meer wakker in je hoofd. Maar waterstof is geen voedsel. Het wordt niet gemetaboliseerd zoals NAD+ of NADH of iets dat echt dient om ATP te produceren binnen de elektronentransportketen. Waterstof wordt niet direct gebruikt, maar verhoogt het potentiaalverschil van het mitochondriale membraan, waardoor de ATP-productie toeneemt.